Buenos Aires

Hola amigos!

Hier is het dan, mijn eerste reisverslag gedurende mijn reis door Zuid-Amerika en ik hoop dat er nog een aantal mooie zullen volgen ;) Als de komende weken net zo zijn als de afgelopen week staat me in ieder geval nog een aantal interessante dingen te wachten. Ik ben nu een week in Buenos Aires en ik weet niet waar te beginnen, dus misschien maar gewoon bij het begin haha. Ik verblijf 2 weken in Buenos Aires om mijn Spaans een beetje op te vijzelen. Het leek me een mooie stad om gedurende een langere tijd te verblijven en gelukkig is dat ook het geval! Het wordt wel eens beschreven als het Paris van Zuid-Amerika en nu ben ik nog nooit in Parijs geweest, maar de stad heeft inderdaad wel wat. De mensen zijn zo vriendelijk en beschermend en iedereen wil je helpen! Zo heb ik in het vliegtuig een leuk en geanimeerd gesprek gehad met een vriendelijke Argentijn genaamd Daniel. Hij sprak (net als veel Argentijnen) geen Engels, dus voor ik geland was had ik de nodige oefening in het Spaans alweer gehad haha! Als mensen je op straat zien staan met een kaart bieden ze meteen aan om je de weg te wijzen en ook al kennen ze je net een paar minuten, ze willen van alles voor je regelen. Zo ook een vriend van een vriend van een student van mijn taalschool. Toen hij hoorde dat ik naar El Calafate wil, bood hij meteen aan om een vriend van hem te bellen zodat ik daar gratis kon logeren. Klinkt verdacht, maar zo zijn ze allemaal hier! Mabel, mijn gastmoeder waar ik verblijf, is ook erg vriendelijk. Bij haar leer ik een beetje meer van over de Argentijnse cultuur en het lokale eten. Nee, het is niet allemaal steak, maar wel erg lekker ;) Ik woon in een gastgezin in een van de betere wijken van Buenos Aires met 4 vrouwen haha! Beetje een kippenhok maar wel heel gezellig. Mabel is de eigenaresse en mijn gastmoeder en bij haar wonen ook haar dochter Florencia en de huishoudster Paola. Het gastgezin is trouwens erg aardig en ik mag letterlijk geen vinger uitsteken in het huishouden. Naast mij woont er ook een Amerikaans meisje bij ons in huis. Ashley, het Amerikaanse meisje, vindt het soms moeilijk dat we niet mogen helpen en dan stopt ze af en toe stiekem iets in de vaatwasser. Ze spreekt overigens bijna geen spaans en de anderen nauwelijks engels, dus ik fungeer ook een beetje als tolk haha! Dat gaat niet altijd even soepel, want de taal is nog steeds moeilijk, mijn woordenschat beperkt, en het accent hier anders dan ik gewend ben. Maar het is goed voor de culturele ervaring en ik wordt gedwongen om spaans te praten, wat goed is voor mijn ontwikkeling!

Gelukkig kan ik af en toe ook Engels en Nederlands praten op school, waar veel Nederlandse en Amerikaanse studenten zitten. Op dit moment krijg ik les van Juan en Sabrina, beide Argentijns. We zitten met 5 mensen in de klas, 3 Nederlanders en 2 Amerikanen. Allemaal leuke mensen en na school gaan we ook regelmatig ergens wat drinken of maken een uitstapje. Dit weekend ben ik bijvoorbeeld met Mark, Sasja en Lauren naar de dierentuin van Lujan geweest. Het bijzondere van de dierentuin is dat je er met de dieren op de foto kan. Klinkt erg cool, maar ik vond het vooral een zielige bedoening. De leeuwen en tijgers worden platgespoten zodat ze bijna slapen en de olifanten en apen zijn getraind om kunstjes te doen voor eten. Is een van de dieren moe, dan worden ze afgewisseld met een volgende... Niet mijn idee van een mooie tijd, maar een ervaring, dat wel! Daarna zijn we naar Lujan gegaan. Het bijzondere van Lujan is de enorme Basiliek die daar gebouwd is. Het verhaal gaat dat men een beeld van de heilige maagd Maria vervoerde en dat de paarden niet verder wilden. Toen het beeld van de kar werd geladen liepen de paarden verder, maar met het beeld weigerden ze weer. Natuurlijk bouw je dan een enorme basiliek op de plek van dit ¨wonder¨, 80 km buiten Buenos Aires ;)

Vandaag ben ik met Mark naar het park in Palermo geweest, waar een gigantisch festival plaatsvond. Daarna zijn we naar San Telmo gegaan, waar op zondag een grote en lange antiekmarkt is en tangoshows worden gegeven op straat. Net als in Cuba moet er natuurlijk ook altijd iets bijna mis gaan, dat zijn immers de mooiste verhalen haha! Deze keer ben ik bijna beroofd in het metrostation!!! We moesten namelijk overstappen op een andere metrolijn en liepen dus door met de menigte mee naar het volgende platform. Opeens voelde ik iets tegen mijn rugzak, maar ik dacht dat iemand tegen mijn rugtas aanbotste, waarop ik voor de zekerheid de opening nog eens checkte en die zat dicht. We lopen verder en een man komt naar me toe en wijst me erop dat er iets op mijn rugzak zit. Ik voel en heb opeens iets wits aan mijn handen. Verbaasd kijk ik rond, eerst dacht ik aan duivenpoep, maar ik was in de metro en er zat veel te veel op mijn tas om van een duif te zijn. De man bood aan om met een servet te helpen schoonmaken. Nog steeds verbaasd stappen we uit de menigte naar de kant en ik inspecteer mijn rugzak. Plots komt er een vrouw naar ons toe die zegt dat er op Marks rug ook troep zat. Zij wilde zijn jas schoonmaken. Toen begonnen de alarmbellen te rinkelen. We hebben de mensen bedankt en zijn verder gelopen. Eigenlijk is het heel slim, je spuit lotion op iemands rug en tas, een ander biedt aan te helpen met schoonmaken en terwijl iedereen bezig is met de jassen jat een ander de tas! Simpel en effectief, maar gelukkig hadden we het op tijd door. Ik was echter zo verbaasd en verdwaasd dat ik niet eens boos was op het moment, dat kwam later pas haha! Desalniettemin zijn de meeste mensen uitermate vriendelijk. Zo wordt je ook door iedereen gewaarschuwd voor dit soort praktijken, maar als het gebeurt is het toch vreemd.

Hoe dan ook, de stad is gigantisch groot en heeft veel te bieden. Een van de hotspots is het kerkhof in Recoleta, en werkelijk waar een must see! Je vindt er grote tombes in verschillende soorten en maten en de architectuur van die dingen is ongelooflijk mooi. Daarnaast vindt je er ook het graf van de door velen nog steeds aanbeden Eva ¨Evita¨ Peron.

Tot dusver zijn het overigens de (kleine) cultuurverschillen die de grootste glimlach op mijn gezicht toveren. Zo liep ik in een van mijn eerste dagen door BA en zag ik een grote rij staan op straat. Ik was benieuwd wat al die mensen gingen doen, bleek dat ze stonden te wachten op de bus! En dat is ook zoiets moois, de bus opent zijn deuren voordat hij compleet stilstaat en begint met rijden voor ze weer dicht staan. Ik kreeg meteen een beetje een A-team achtig gevoel toen in de bus haha! Ook heel apart is dat iedereen hier Mate drinkt. Het is een soort kruidenthee, en in het weekend zie je iedereen met een grote thermosfles en benodigdheden door de stad lopen terwijl ze af en toe een restaurant inlopen om hun thermosfles met heet water te vullen.

Voor zover de eerste indrukken en ervaringen, volgende keer meer!

Hasta luego!